Wednesday 2 July 2014

കൂട്ട്

കവിത 



ചിതറാത്ത ചിന്തയിലെ 
ഉണങ്ങാത്ത മുറിവിനെ
മരുന്ന് വെച്ചു 
കെട്ടി സാന്ത്വനമേകാന്‍
എനിക്കൊരു 
കൂട്ടുവേണം

വെളിച്ചത്തിലേക്ക്
എത്തിനോക്കുമീ
കണ്ണുകളില്‍
മണ്ണ് വീഴാതിരിക്കാന്‍
ഒരു തട വേണം  

വല്ലപ്പോഴും
എന്നെ തേടി വരുന്ന
രാപ്പാടിക്കു കൂടുകൂട്ടാന്‍
എന്റെ
ഏകാന്തതയുടെ മുറ്റത്ത്
നീയൊരു
മരം നടുമോ?
ഒരു ചാറ്റല്‍
മഴയായ്
നിനക്കെന്നെ
സ്പശിക്കാം 
നിന്റെ
കൈകളാല്‍
എന്റെ ചിന്തയെ
തിരിച്ചു പിടിക്കണം....
കാത്തിരിക്കുന്നു
ഒരു കൈതാങ്ങിനായ്
ഞാന്‍.
================

No comments:

Post a Comment